Podreczniki dla CoolHogwartu

CoolHogwart Podreczniki


  • Index
  •  » Klasa 2
  •  » Dział I: "Zaklęcia i przeciwzaklęcia- oczaruj swoich przyjaciół .....

#1 2010-06-07 16:38:38

Dan Kuso

Administrator

Zarejestrowany: 2010-06-04
Posty: 79
Punktów :   

Dział I: "Zaklęcia i przeciwzaklęcia- oczaruj swoich przyjaciół .....

Wstep



Trzeba trochę czasu, żeby przyrządzić eliksir, i bardzo dużo czasu, by wyhodować zioła, ale zaklęcie można rzucić w mgnieniu oka. W świecie magii i czarodziejstwa zaklęcie to pewna formuła, którą wypowiada się lub zapisuje dla osiągnięcia konkretnego efektu, jak robi to Harry, by przywołać do siebie miotłę (Accio Firebolt!), albo Hermiona, by piórko poszybowało w górę (Wingardium Leviosa!). Zaklęcia to potężne narzędzia, które działają na ludzi, zwierzęta, przedmioty, a nawet miejsca. W rzeczy samej - nawet na samym Hogwarcie spoczywa zaklęcie, dzięki któremu światu nieczarodziejów jawi się on jako waląca się, wiekowa rudera.

Naturalnie najbardziej spektakularne efekty przynoszą zaklęcia z literatury. Ale również prawdziwi ludzie z niemal wszystkich kultur wierzą w siłę zaklęć mogącą wpłynąć na ludzkie zachowanie albo odmienić bieg zdarzeń. Jak szybko przekonują się uczniowie profesora Flitwicka, istnieją zaklęcia na prawie każdą okazję. W starożytności zawodowi czarodzieje nieźle zarabiali, pomagając swym klientom odnaleźć miłość, zaszkodzić nieprzyjaciołom (takie zaklęcie to klątwa), zdobyć bogactwo, ozdrowieć, zdobywać laury w sporcie, przegonić z domu szczury albo zniweczyć wpływ uroków rzuconych przez innych czarowników.
Zaklęcia łączą się też ściśle ze średniowiecznymi mądrymi, które korzystały z nich w dość prozaicznych celach, jak leczenie chorych, ochrona plonów i żywego inwentarza przed zarazą albo okolicznych mieszkańców przed klątwami. Zaklęcia z rodzaju "zrób to sam" rzucali także amatorzy. Były one obecne wszędzie, tak że nawet jeden z najbardziej sceptycznie nastawionych pisarzy rzymskich pierwszego wieku przyznawał, że "nie ma nikogo, kto nie obawiałby się zaklęć i inkantacji".

Zaklęcie to spisane lub wypowiadane słowo lub kilka słów, mających przynieść konkretny skutek. Większość to inkantacje, w których pożądany rezultat (na przykład pieniądze, zdrowie, sława) jest wyraźnie określony. Powtarza się je wielokrotnie, jednocześnie paląc świece lub kadzidła oraz gestykulując. Niektórzy starożytni Egipcjanie przepisywali je na papirus, rozpuszczali go w piwie i wypijali.
Greccy i rzymscy czarownicy tworzyli zaklęcia, kręcąc kołem znanym jako "rhombus". W zależności od kultury zaklęcie mogło zawierać w sobie magiczne słowa albo modlitwę o boską opatrzność. Niektóre zaklęcia śpiewano albo intonowano.

Proste, mówione zaklęcia nabrały szczególnej popularności w Europie około dwunastego wieku, kiedy Kościół katolicki zaczął kłaść wielki nacisk na siłę modlitwy ustnej i papieskich błogosławieństw. W średniowieczu czarownice, czarodzieje, a nawet lokalni przedstawiciele Kościoła często przerabiali chrześcijańskie modlitwy na potrzeby magii.
Modlitwę Pańską zmieniano rutynowo i używano jako zaklęcia przeciwko chorobie, zarazie i osobistym nieszczęściom. W jednym z trzynastowiecznych francuskich memuarów znajdujemy opis, jak jakiś proboszcz korzystał z tej modlitwy, aby "zachować Arnalda z Villanova od kurzajek na rękach". W innych zaklęciach magiczne słowa łączone były z imionami świętych - miały one przeciwdziałać ukąszeniom węży i skutkom oparzeń.

Zaklęcia, których zadaniem było wpłynięcie na zachowanie innej osoby - na przykład zaklęcia miłosne, uzdrawiające albo klątwy miały przynosić najlepsze rezultaty, jeśli w ceremonii można było skorzystać z czegoś, co należało do danej osoby, na przykład włosa, skrawka paznokcia albo fragmentu odzieży.
Odzwierciedla to dawne przekonanie, że rzeczy fizycznie połączone - dajmy na to kobieta i jej paznokcie - pozostają w "magicznym" kontakcie, nawet jeśli dzielą je mile. Z braku takiego przedmiotu można było złączyć cel i rytuał za pomocą słów. "Jak ten wosk topnieje", powiada zaklęcie miłosne z pierwszego wieku, "niechaj topnieje jego serce dla mnie. Jak płoną te zioła, niechaj jego ku mnie płonie namiętność. Jak wiążę te nici, niechaj on zwiąże się ze mną".
Czasami rzucanie zaklęć wymagało również użycia woskowych albo glinianych figurek lub szmacianych lalek uosabiających cel. W przypadku zaklęcia miłosnego figurkę obwiązywało się nicią, by w ten sposób związać miłość obiektu uczuć z osobą rzucającą zaklęcie. Stosując zaklęcia medyczne, wypychało się natomiast kukłę leczniczymi ziołami. Jeżeli zaklęcie miało przynieść cierpienie, figurkę niszczono.

Oczywiście zaklęcia z bajek nie wymagały podobnych ceremonii. Prosty ruch czarodziejską różdżką wystarczył, by z nieśmiałego poety uczynić walecznego rycerza albo karocy zaprzężonej w konie kazać wznieść się pod obłoki i latać. W Hogwarcie wykładowcy gwarantują uczciwość uczniów w trakcie egzaminów, poddając ich pióra działaniu zaklęcia antyściągania.

Hermiona zapewne z ogromną radością oznajmiłaby, że autentycznych zaklęć najlepiej szukać w książkach. Jeśli więc chcecie pocieszyć zasmuconego przyjaciela albo uporać się z naprawdę piramidalnym bałaganem, zajrzyjcie do egzemplarza Standardowej księgi zaklęć w bibliotece Hogwartu.
Uważajcie tylko, żeby wybrać zaklęcie stosowne do okoliczności i właściwie wypowiedzieć każde słowo, inaczej bowiem możecie skończyć jak brat profesora Dumbledore' a, Aberforth, który za stosowanie nieodpowiednich zaklęć doczekał się publicznej nagany.

______________________________________________________________________________

ROZDZIAL I: Slawni tworcy w dziedzinie zaklec.


Przypomnienie: Twórców zaklęć zaczynamy liczyć od umownego roku 1250 p.n.e. kiedy to powstaje 'Wielka Księga Zaklęć' i zostają one spisywane. W pierwszej klasie poznaliście już Mędrca Fungusa.

Zachariasz Stone
został wynalazcą bardzo sławnego zaklęcia, o którym będziecie się jeszcze uczyć. Został on zaatakowany przez demona. W chwili, kiedy ów potwór chciał go zabić, Stone myślał o tym, co poczną jego dzieci i, że podobnie jak żony, nigdy ich już nie ujrzy. Właśnie wtedy z końca jego różdżki wydobyło się bardzo jasne, oślepiające światło i demon został przegoniony. Na początku zaklęcie to nazwano zaklęciem Obrońcy, ale w ciągu kilkudziesięciu lat nadano mu nazwę - EXPECTO PATRONUM, czyli zaklęcie Patronusa. Zachariasz doczekał się prestiżowej nagrody i sławy. Zaklęcie Patronusa było pierwszym potężnym zaklęciem obronnym.

Adam Sikorski
pochodzący z Krakowa został twórcą i wynalazcą zaklęcia tajemnicy. Jak do tego doszło? Pewnego razu zupełnie niechcący rzucił je na swojego przyjaciela, któremu powierzył sekret. Sikorski był zachwycony swym nowym odkryciem, ale jego przyjaciel- nie do końca. Adam musiał tułać się po wielu ministerstwach i magicznych urzędach zanim udowodnił, że wynalezione przez niego zaklęcie nikomu nie szkodzi, a wręcz przeciwnie- pomaga. Wtedy właśnie przeszło ono przez wiele poprawek "ewolucji językowej" przyjmując nazwę FIDELIUS.

Magnus Scooth
był największym kryminalistą w świecie czarodziei i twórcą czaru Cruciatusa i klątwy Cruciatusa. Uwielbiał on znęcać się nad ludźmi zadając im cierpienie i udoskonalać swoje wymyślne czary. Jednak został złapany i oddany dementorom, którzy złożyli na nim śmiertelny pocałunek. Przed śmiercią zdołał rzucić klątwę Cruciatusa na osobę, która go złapała (obecnie pokolenie tej rodziny już wygasło). Zarówno klątwa jak i czar Cruciatusa zostały wpisane do listy zaklęć niewybaczalnych.

_____________________________________________________________________________

ROZDZIAL II: Podzial czarow według magicznej trojki.

Podział czarów według Fudulusa
- Fudulus żył w czasach starożytności (542 p.n.e. - 103 n.e.) Zamieszkiwał na południu Cesarstwa Rzymskiego, gdzie dzięki swoim obserwacjom, dokonał ważnego odkrycia. Przyczyniło się ono do powstania pierwszego podziału magii na świecie. Pewnego razu skłóceni magowie walczyli pomiędzy sobą używając pierwszych prymitywnych zaklęć.
Wtedy to właśnie Fudulus zauważył, że magia, którą stosowali była na przemian: dobra i zła. Niestety z niewiadomych powodów nie powiedział nikomu o tym odkryciu. Spisał to w kilku księgach. Przed swoją śmiercią zakopał je w miejscu walki ów czarodziei. W roku 115 n.e. zostały one odnalezione przez grupę magów. Dzięki notatkom Fudulusa wyszła ustawa zatwierdzająca pierwszy na świecie podział magii na czarną i białą.

Podział czarów według Marka Stasińskiego
- Marek Stasiński żył w Baroku (1550 - 1603 ; mieszkał w Gnieźnie). Dla niego podział magii według Fudulusa był niedokładny i dlatego wyznaczył swój własny. Niestety w czasie, kiedy żył czarodzieje byli skrajnymi konserwatystami i nie tolerowali zmian w czymkolwiek. Za swój nowy pogląd został stracony (a dokładniej spalony na stosie). Jednak wiele lat po śmierci Stasińskiego, jego nauki nadal były kontynuowane przez innych czarodziei.
W roku 1731 została wprowadzona ustawa o nowym rodzaju podziału magii, który mówił, iż magia dzieliła się na magię: białą (ognia, ziemi, wody, wiatru, zwyczajną) i czarną (uroki i klątwy).

Podział czarów według Eomunda Flame'a
- Podział Stasińskiego nie utrzymał się jednak długo. Kolejny czarodziej - Eomund Flame (1781 - 1901 ; mieszkał w Londynie) przez całe swoje życie badał różne aspekty magii i jej przeróżne rodzaje. Doszedł do pewnych wniosków, ale swoje odkrycia pogłębiał i rozszerzał.
W końcu w roku 1864 ogłosił swoją nową teorię na temat rodzajów magii i za swoje odkrycie dostał prestiżową nagrodę "Złotego Wynalazcy". Według jego teorii magia dzieliła się, i dzieli na: zaklęcia: zwykłe, przeciwzaklęcia, zaklęcia niewybaczalne, zaklęcia potężne, zaklęcia obrony przed czarną magią, uroki, przeciwuroki i klątwy.


____________________________________________________________________________________


ROZDZIAL III: Wspolczesny podzial zaklec.

      a) zaklęcia niewybaczalne (zaklęcia najsrożej karane przez czarodziejskie prawo),
      b) zaklęcia obrony przed czarną magią,
      c) zaklęcia zwykłe - są zaklęciami rutynowymi i stosowanymi przez czarodziejów na co dzień. Stąd bierze się także ich nazwa - zwykłe. Takie zaklęcia są otwarte dla każdego zwykłego czarodzieja i każdy powinien je mniej więcej znać. Są one najpowszechniejsze i ich liczba sięga kilkuset (przy czym ta liczba wciąż rośnie!). Wyróżniamy trzy rodzaje zaklęć zwykłych:

      Stałe Używane przez czarodziei od wieków. Do ich rzucenia nie trzeb mieć nawet różdżki, rzucamy je na jakiś przedmiot, który ma wykonać daną czynność. Oto lista zaklęć stałych
      MIESZAJ, POUKŁADAJ, NALEJ, POSPRZĄTAJ, WYPRASUJ, WYCIŚNIJ.

      Pomocne
      Są to te zaklęcia, które pomagają nam w życiu codziennym upraszczając je w miarę możliwości. Oto lista przykładowych zaklęć pomocnych:

      ACCIO
      - zaklęcie przywołujące wybraną rzecz, z łaciny accio oznacza "przywołać".
      LUMOS
      - zaklęcie, które powoduje, że zapala się światełko na końcu różdżki i oświetla pomieszczenie.
      CONCALEFACIO
      - zaklęcie rozgrzewające.
      COOLOPORTUS
      - zaklęcie zamykające drzwi.
      MOBILIARBUS
      - zaklęcie powodujące przemieszczanie się przedmiotów.
      EVANESCO
      - pod wpływem tego zaklęcia znikają przedmioty i eliksiry.
      MOLLIO
      - zaklęcie zmiękczające.
      FLIPENDO
      - zaklęcie powodujące przesunięcie lub odpychanie przedmiotów.
      SOLIDE
      - zaklęcie powodujące zgęstnienie.

      Waleczne
      Są to te zaklęcia, które pomagają nam w walce, pojedynku magicznym i są stosowane do obezwładniania przeciwnika. Oto lista zaklęć walecznych:

      PROTEGO
      - zaklęcie tarczy, powoduje wytworzenie tarczy ochronnej, która odbija zaklęcia.
      TRANTALLEGRA
      - zaklęcie, które wywołuje taniec przeciwnika wbrew jego woli, zmusza nogi do tańca.
      IMMOBILLUS
      - zaklęcie unieruchamiające, spowalniające.
      COLAPHUS
      - zaklęcie uderzające niczym pięść.
      INCANCERUS
      - zaklęcie powodujące wytworzenie grubych lin, które zwiążą przeciwnika.
      FURNUNCULUS
      - zaklęcie parzące.
      FINITE INCANTATEM
      - zaklęcie niwelujące działanie poprzednio rzuconego.
      COMPESCO
      - zaklęcie owijające niewidzialnym sznurem.
      CONJUNCTIVITUS
      - zaklęcie, które działa na oczy (oślepia).

      d) przeciwzaklęcia jak sama nazwa wskazuje są zaklęciami przeciwnymi w działaniu do innych. Dzięki nim możemy cofać wcześniejsze czary i przez to przeciw zaklęcia są nieodłącznym elementem życia czarodzieja. Aż trudno sobie wyobrazić życie bez nich. Wyróżniamy dwa rodzaje przeciw zaklęć:

      Uzdrawiające
      Są to te przeciw zaklęcia, które uzdrawiają nas z zaklęć walecznych. Oto lista przeciwzaklęć uzdrawiających:

      ENERVATE
      - zaklęcie przywracające przytomność, niweluje skutki zaklęcia oszałamiającego, przeciw zaklęcie do Drętwoty.
      QUIETUS
      - przeciw zaklęcie do Sonorus (cisza), powoduje zmniejszenie siły głosu do normalnego poziomu.
      ALIUS CRETUM
      - przeciw zaklęcie do FURNUNCULUS, powoduje, że grzyby znikają z powierzchni ciała.
      CHOREA DEMOROR
      - przeciw zaklęcie do TARANTALLEGRA, powoduje, że nogi zatrzymują się w miejscu.

      Cofające
      Są to te przeciw zaklęcia, które cofają zaklęcia pomocne. Oto lista przeciw zaklęć cofających:

      DELETRIUS
      - zaklęcie powodujące zniknięcie tego, co wyczarowała różdżka, przeciw zaklęcie do PRIORI INCANTATEM.
      NOX
      - gasi światło na końcu różdżki, przeciw zaklęcie do LUMOS.
      REDUCIO
      - zaklęcie pomniejszające, jest przeciw zaklęciem do ENGORGIO.
      APARECJUM
      - zaklęcie, które powoduje, że widzialnym staje się to, co było niewidzialne, przeciw zaklęcie do DISILLUSION.
      COLLOPORTUS
      - zaklęcie zamykające drzwi, przeciw zaklęcie czaru ALOHOMORA.

      Ciekawostka:
      Zapewne zauważyliście, że nie ma przeciw zaklęć do zaklęć stałych�tak naprawdę to tylko dlatego, że zaklęcia stałe mają tylko jedno przeciw zaklęcie, którego formułka brzmi PRZESTAŃ!
__________________________________________________________________________

ROZDZIAL IV: Modyfikacja pamieci- zaklecie zapomnienia.

      OBLIVIATE (Et. łac. oblivio - "zapomnienie") - zaklęcie zapomnienia, które powoduje zanik lub modyfikację pamięci. Użyte przez Lockhart'a spowodowało eksplodowanie złamanej różdżki Rona z siłą małej bomby. Zaklęcie to jest często stosowane przez Ministerstwo Magii, w przypadku użycia magii na oczach mugoli.
      Używanie tego zaklęcia przez niewykwalifikowanych czarodziei może mieć groźne skutki, dlatego zastanawiano się nad wpisaniem Obliviate na listę zaklęć niewybaczalnych. Zaklęcie zapomnienia najczęściej kojarzone jest z Gilderoyem Lockhartem, który jest doskonałym przykładem bezmyślnego używania Obliviate. Zostało jednak wynalezione na długo przed jego istnieniem. Nazwisko odkrywcy i okoliczności, w jakich wynalazł zaklęcie zapomnienia nie są jednak znane.

      Lockhart, Gilderoy - [czyt. Gilderoj Lokhart] słynny czarodziej, podróżnik, specjalista od poskramiania fantastycznych stworzeń i szkodników, nauczyciel obrony przed czarną magią (II), kawaler Orderu Merlina III klasy, pięciokrotny laureat nagrody Najbardziej Czarującego Uśmiechu tygodnika "Czarownica", ulubieniec czarownic, autor wielu książek: Poradnik zwalczania szkodników domowych, Jak pozbyć się upiora, Jak zaprzyjaźnić się z ghulami, Wakacje z wiedźmami, Wędrówki z trollami, Podróże z wampirami, Włóczęgi z wilkołakami, Rok z yeti, Moje magiczne ja, Weekend z wilkołakiem.

      Okazuje się jednak, że jest to zakochany w sobie mitoman, który zawarte w swoich książkach opisy groźnych magicznych stworzeń i istot, a także zapierające dech w piersiach sposoby ich pokonania czerpał od rzeczywistych uczestników takich spotkań, rzucając na nich później zaklęcie zapomnienia.

       
_____________________________________________________________________________________

ROZDZIAL V: Niezbednik mlodego czarodzieja, czyli kilka najprostszych zaklec i przeciwzaklec.


      IMMOBILUS (Immobilis - niewzruszony, nieruchomy)
      Zaklęcie stosowane najczęściej do usuwania nieprzyjemnych stworzeń ot na przykład Chochlików lub Gnomów. Na końcu różdżki zapala się chwilowo leciutkie niebieskie światło i wskazane stworzenie/nia zatrzymują się w miejscu. Wykonujemy dwa obroty różdżką i dźgnięcie, aby rzucić czar. Zwracamy uwagę na podwójne 'm', które mocno przeciągamy i akcentujemy, następnie przeciągamy lekko 's'.
      Zaklęcie spowolnienia (bo tak nazywało się ono przed 'ewolucją językową') zostało wynalezione przez panią Annę Wieluńską w roku 640 n.e. Pani Anna niechcący spowolniła Gnoma, który nie dał się jej złapać. W tym samym roku czar został poddany 'ewolucji językowej' przyjmując nazwę IMMOBILUS.

      APARECJUM (Apero - ukazać)
      Przeciwzaklęcie zaklęcia Disillusion, które powoduje wykrycie niewidzialnego atramentu, osoby lub rzeczy podświetlając je czerwonym światłem. Wystarczy wskazać w miejsce, gdzie spodziewamy się odsłonić coś niewidzialnego. Przeciągamy lekko literkę 'c' oraz 'u' naciskają przy okazji na 'cjum'.
      Przeciwzaklęcie odsłonięcia (bo tak nazywało się ono przed 'ewolucją językową') zostało po raz pierwszy użyte przez pana Freda Gola ( w roku 1453 n.e.), który pracując w Ministerstwie Magii ścigał złodzieja, znikającego w bardzo dziwny sposób z miejsca zbrodni. Okazało się, że rzucał na siebie czar rozpłynięcia (toteż stał się jego twórcą). W tym samym roku przeciwzaklęcie odsłonięcia (oraz zaklęcie rozpłynięcia) zostało poddane 'ewolucji językowej' i przyjęło nazwę Aperacjum.

      QUIETUS (spokojnie)
      Przeciwzaklęcie zaklęcia Sonorus, które powoduje wyciszenie głosu lekkim błyśnięciem różdżki. Wystarczy wskazać na gardło osoby, lub zwierzęcia. Słowo jest dość trudne, ale wystarczy powoli i spokojnie wypowiedzieć dobrze 'Quie' - 'Kłaje' i przeciągnąć lekko literkę 's'.
      Przeciwzaklęcie uciszenia (bo tak nazywało się ono przed 'ewolucją językową') zostało użyte już wieki temu, kiedy to powstały pierwsze teatry czarodziejskie i aby widownia lepiej słyszała aktora rzucano na niego zaklęcie podgłaśniania (Sonorus), zaś po spektaklu rzucano przeciwzaklęcie. W roku 896 p.n.e. przeciwzaklęcie zostało poddane 'ewolucji językowej' i przyjęło nazwę Quietus.

      CHOREA DEMOROR (koniec tańców)
      Przeciwzaklęcie zaklęcia Tarantallegra, które powoduje zatrzymanie się osoby tańczącej. Wystaczy wskazać na nogi zaczarowanej osoby, aby zielona nić oplotła je i uspokoiła. Słowo jest banalnie proste wystaczy tylko nacisnąć przy wypowiadaniu 'Demoror'.
      Przeciwzaklęcie uspokojenia (bo tak nazywało się ono przed 'ewolucją językową') zostało użyte po raz pierwszy na pewnym tancerzu (w roku 345 n.e.), który niechcący rzucił na siebie Tarantallegre i musiał czekać ponad trzy miesiące zanim rzucono na niego przeciwzaklęcie. W roku 346 n.e. przeciwzaklęcie to zostało poddane 'ewolucji językowej' i przyjęło nazwę CHOREA DEMOROR.

Offline

 
  • Index
  •  » Klasa 2
  •  » Dział I: "Zaklęcia i przeciwzaklęcia- oczaruj swoich przyjaciół .....

Stopka forum

RSS
Powered by PunBB 1.2.23
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi


Darmowe Forum | Ciekawe Fora | Darmowe Fora
www.pierwszace.pun.pl www.narutomugen-inne.pun.pl www.ratmedpam.pun.pl www.msaug.pun.pl www.weight-loss.pun.pl