Wstęp

Kto z nas, choć raz nie marzył o czarodziejskiej różdżce? Jak świat długi i szeroki, czarodziejskie różdżki - proste, eleganckie i łatwe do przewożenia - są symbolem umiejętności wyczarowywania rzeczy. Jeden wywijas różdżką i pach! - naczynia umyte, pokój posprzątany, porcja lodów trzy razy większa, ciotka Henrietta dzwoni, że jednak dziś nie przyjdzie. Lecz jak widać na podstawie doświadczeń Harry' ego, to nie takie łatwe. Być może oprócz różdżki potrzebne jest jeszcze niejakie pojęcie o zaklęciach i transmutacji, i może dobrze byłoby wiedzieć, z jakiego drewna różdżkę wykonać? Mahoń, dąb, ostrokrzew, leszczyna? A co z włosem jednorożca, piórem feniksa i innymi udoskonaleniami wnętrza różdżki? Takich szczegółów nie można po prostu pominąć.
Czarodziejskie różdżki znane są od dawna. Pojawiają się w prehistorycznym malarstwie jaskiniowym i sztuce starożytnego Egiptu. Magowie druidów, których ruch kwitł w przedchrześcijańskiej Europie, przewodniczyli rytuałom religijnym zaopatrzeni w różdżki wykonane z gałęzi głogu, cisu, wierzby albo innych drzew uważanych za święte. Ciosano je za pomocą świętego noża zanurzonego wcześniej we krwi wyłącznie o wschodzie bądź o zachodzie słońca, a więc, jak wierzono, w porze najstosowniejszej, by drewno mogło chłonąć siły słońca.
Tak więc, jak widać na podstawie powyższych przykładów, z historycznego punktu widzenia różdżki służyły nie tylko jako narzędzia działań nadprzyrodzonych mocy, ale również jako elementy religijnych ceremonii i symbole władzy. W literaturze czarodziejskie różdżki pojawiają się po raz pierwszy w Odysei stworzonej przez greckiego poetę Homera około 900 lub 800 r. p. n. e.. Piękna czarodziejka Kirke używa różdżki, by towarzyszy Odyseusza przemienić w stado kwiczących świń. Przemienianie jednej rzeczy w drugą jest zresztą klasycznym literackim zastosowaniem czarodziejskiej różdżki znanym z niezliczonych bajek.