1. Chrobotek (ang. Horklump)


chrobotek

Klasyfikacja: X, Systematyka: I

Chrobotek pochodzi ze Skandynawii, a obecnie można go spotkać w całej północnej Europie. Wyglądem przypomina grzyb porośnięty rzadkim sztywnym włosem. Chrobotek jest mięsisty i różowy. W niesamowicie szybkim tempie się rozrasta i w zaledwie kilka dni może pokryć średniej wielkości ogród. Chrobotek ma macki, które wciska w ziemię w poszukiwaniu pożywienia - dżdżownic. Jest najlepszym przysmakiem gnomów. Poza tym żadnego zastosowania nie ma.


2. Jeżanka (ang. Shrake)



jezanka

Klasyfikacja: XXX, Systematyka: II

Jeżanka żyje w Atlantyku i jest brązową rybą pokrytą kolcami o rozmiarach dochądzących do 80 cm. Kolce jeżanek zdolne są do cięcia rybackich sieci. Jeżanka przypomina wyglądem najeżkowate, ale nie jest gatunkiem trującym. Dzięki podobieństwu do powszechnie znanych ryb, mugole nie rozpoznają jeżanek, a ponieważ rzadko je łapią, ich nieco odmienny wygląd uznają za jakieś zmutowane formy najeżkowatych lub innych ryb. Powyższy okaz ukazuje młodą jeżankę, której kolce nie są jeszcze wykształcone. Pożywienie jeżanek na wolności stanowią glony i małe bezkręgowce. W hodowlach jeżanki karmione są czekoladą.

Źródła podają, iż jeżanki stworzyli obrażeni przez mugolskich rybaków czarodzieje będący na połowie ryb. Hodowla jest możliwa pod warunkiem stałego dostępu wody z Atlantyku. W wodzie słodkiej jeżanki zdychają. Samica składa jednorazowo do stu jaj, samiec oblewa jaja nasieniem i następuje zapłodnienie. Niestety większość jaj jest zjadana przez morskie stworzenia. Dojrzałość płciową jeżanki osiągają po około pół roku od zapłodnienia. Żyją do 25 lat.




3. Korniczak (ang. Bundimun)



Korniczak

Klasyfikacja: XXX, Systematyka: II

Korniczaki żyją najcześciej pod deskami podłogowymi, występują na całym świecie. Jeśli w domu czuć ostry zapach zgnilizny, to możemy byc prawie pewni, iż mamy dodatkowych domatorów. Ich wydzielina powoduje gnicie fundamentów domu i innych jego części oraz często jest przyczyną zawalania się domów. Wydzielinę tę stosuję się także w niektórych środkach czyszczących (korniczaki żywią się bowiem nieczystościami, stąd wlaściwości). Na korniczaki działają zaklęcia oczyszczające. Jeśli jednak inwazja tych niszczycieli jest nie do opanowania, wówczas należy skontaktować się z Sekcją Szkodników (Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami).

Korniczak w stanie spoczynku wygląda jak kupka zielonych grzybów, a kiedy ucieka, ukazują się jego liczne wrzecionowate nóżki. Nie ma mowy o jakiejkolwiek opiece nad tym stworzeniem, chyba że ktoś chce stworzyć sobie hodowlę.

Korniczaki są obojnakami. Do deski, pod którą się znajdują, przyklejają jednorazowo do 30 zapłodnionych jaj. Jaja te, choć to dziwne, żywią się nieczystościami i tylko ich dostatek pozwala na wyklucie się z nich młodych (dzieje się to po 30 dniach). Dodatkowo temperatura, w której się znajdują nie może być wyższa niż 40ºC i niższa niż 10ºC.


4. Erkling (ang. Erkling)


Erkling

Klasyfikacja: XXXX, Systematyka: II

Erkling jest troszeczkę podobny do elfa, ale jest to stworzenie groźne. Jego rozmiary są nieco większe od rozmiarów gnoma (do 1 m). Śmiechem i chichotem stara się odciągnąć od rodziców dzieci po to, by następnie je pożreć.

Erkling pochodzi ze Schwarzwaldu (Niemcy) i głównie tam występuje, ale spotykany był również w lasach północnej Europy, a nawet w Azji. Niemieckie Ministerstwo Magii objęło ścisłym nadzorem populację erklingów, dzięki czemu liczba zniknięć dzieci gwałtownie się zmniejszyła. Dzieci to nie jedyne pożywienie erklingów. Zjadają one również małe leśne kręgowce. Stworzenia te nie są odporne na zaklęcia, więc w przypadku zagrożenia można rzucić jakiekolwiek zaklęcie, które może nam pomóc w pozbyciu się erklinga. Nie można go udomowić, a sposób rozmnażania nie jest znany.

Ćwiczenie
Spojrzyj na powyższy obrazek przedstawiający erklinga. Opisz jego wygląd (nie opisuj odzienia!).



5. Plumpka (ang. Plimpy)



Plumpka

Plumpka2

Klasyfikacja: XXX, Systematyka: I

Plumpka jest cętkowaną, okrągłą rybą posiadającą umiejętność poruszania się na dnie wody dzięki swym elastycznym płetwo-odnóżom. Jest to ryba słodkowodna, zamieszkująca głębokie jeziora. Poruszając się na swych płetwiastych stopach ryje dno w poszukiwaniu pożywienia. Jej ulubionym posiłkiem są ślimaki.

Plumpki nie są groźne, mogą jedynie skubać stopy (czyż nie jest to czasem pozytyw?) i ubrania pływaków. Bez problemu nadają się do hodowli w akwarium. Samica plumpki składa jednocześnie do 25 jaj, samiec zapładnia je oblewając nasieniem. Po około dwudziestu dniach pojawia się narybek. Jaja plumpek nie są zjadane przez inne zwierzęta ze względu na swój odstraszający zapach. Suszona łuska plumpki powoduje neutralizację eliksiru rogu.

Plumpki pochodzą z jeziora Kiwu lub jeziora Tanganika (do dzisiaj nie można ustalić, w którym jeziorze były wcześniej), ale spotkać je można nawet w Polsce, w jeziorze Hańcza.



6. Świergotnik (ang. Fwooper)


fwooper


Klasyfikacja: XXX, Systematyka: I

Świergotnik pochodzi z Afryki i tam też żyje na na wolności (głównie na terenach przyrzecznych). Powyższy rysunek celowo nie jest kolorowy, ponieważ ten śliczny ptak może przybierać różne kolory pod warunkiem, że są one bardzo jaskrawe. Najczęściej spotyka się świergotniki w kolorach: różowym, żółtym, pomarańczowym i cytrynowozielonym. Pióra świergotników uznaje się za towar luksusowy i trudno dostępny. Jednorazowo ptak ten składa do 5 pięknie nakrapianych jaj. Należy do gniazdowników, więc zanim młode będzie mogło samodzielnie zdobywać pożywienie, musi pozostać w gnieździe około 4 tygodni.

Śpiew świergotników jest początkowo bardzo miły dla ucha. Niestety po pewnym czasie powoduje, iż słuchający zaczyna wariować. Z tego powodu na świergotniki rzuca się zaklęcie uciszające, które należy odnawiać co miesiąc. Czarodziej chcący posiadać świergotnika musi posiadać licencję, gdyż jest to ptak wymagający specjalnej opieki.


Ćwiczenie
Narysuj i pokoloruj świergotnika, możesz wykorzystać powyższy rysunek.


7. Pogrebin (ang. Pogrebin)



Pogrebin

Klasyfikacja: XXX, Systematyka: I

Pogrebin jest stworzeniem o rosyjskich korzeniach. W wielu podręcznikach używa się nawet określenia demon. Osiąga wzrost do 35 centymetrów, ma włochate ciało i gładką, nieproporcjonalnie dużą głowę. Pogrebiny uwielbiają ludzi, lubią im towarzyszyć. Kiedy człowiek spojrzy w stronę pogrebina, ten kuli się i wygląda jak błyszczący kamień. Niestety zbyt długo trwające towarzystwo pogrebina powoduje, że człowiek zaczyna popadać w depresję. Jeśli ofiara zatrzyma się, upadnie na kolana i zacznie szlochać, rozpaczać, wówczas pogrebin nie zawaha się rzucić na nią i będzie starał się ją pożreć. Na szczęście na pogrebiny działają proste zaklęcia i uroki (np. proste Flipendo!). Można go również złapać za głowę i rzucić jak najdalej, bądź solidnie kopnąć.

Ćwiczenie
Jakie inne zaklęcia pomogłyby w pozbyciu się pogrebina? Napisz 3 przykłady.


8. Leprekonus (ang. Leprechaun)



Leprekonus

Klasyfikacja: XXX, Systematyka: I

Inteligentniejszy od elfa i mniej wzłośliwy od topka, chochlika czy bahanki - leprokonus jest wielkim psotnikiem. Ich psikusy rozśmieszają nie tylko ich samych, ale także (choć nie zawsze) czarodzieja, który został ich "ofiarą". Spotykany wyłącznie w Irlandii, osiąga wzrost do 20 cm i jest cały zielony. To jedyne spośród tych małych, humanoidalnych postaci, które potrafią mówić ludzkim głosem. Mimo to, nigdy nie zarządały zmiany ich statusu "zwierząt". Są żyworodne, żyją głównie w lesistych okolicach, ale lubią też przyciągać uwagę mugoli, z tego też powodu, w mugolskiej literaturze dziecięcej, wystepują prawie tak samo często jak elfy. Wytwarzają nadzwyczaj podobną do złota substancję, która, ku ich wielkiej uciecze, znika po kilku godzinach. Są roślinożerne, i nigdy nie wyrządzają ludziom żadnej poważnej krzywdy. Wystarczy mieć poczucie humoru, a wtedy spotkanie z nimi jest wręcz miłe.


9. Kudłoń (ang. Porlock)

Klasyfikacja: XX, Systematyka: II

Kudłoń to strażnik koni, spotykany w Anglii oraz na południu Irlandii. Kudłaty, o porośniętej długą zmierzwioną czupryną głową oraz dużym nosem. Jest parzystokopytny i porusza się na dwóch nogach. Ma krótkie ramiona zakończone dłońmi o czterech grubych. Dorosły osobnik osiąga dwie stopy wzrostu, jest roślinożerny.
Są nieśmiałe, zajmują się tylko i wyłącznie pilnowaniem kory. Można go często znaleźć w stajni zawiniętego w słomie, albo ukrywające się pośród stada, którego strzeże. Nie ufa ludziom, w związku z czym zawsze się przed nimi chowa.


10. Paproch

Klasyfikacja: XX, Systematyka: I

Paprochy zwane również farfoclami istnieją od momentu powstania pierwszego ubrania z tkaniny. Powstają poprzez mechacenie się ubrań, ale ożywają dopiero po odczepieniu się z ubrania (zazwyczaj robią to po wykształceniu swych magicznych właściwości). Paprochy nie mają nóg i poruszają się tylko wraz z wiatrem. Żywią się mikroskopijnymi organizmami, które zjadają za pomocą swych otworów gębowych zakończonych ssawkami.

Gatunków farfocli jest wiele, ale najbardziej znane są:
- paproch bawełniany (neutralizuje eliksir rogu),
- paproch lniany (jeśli doda się paproch idealnie kulisty o średnicy 2 mm, wówczas przyspiesza działanie Amortencji),
- paproch jedwabny (neutralizuje eliksir pazura),
- paproch jutowy (bez specjalnych właściwości),
- paproch wełniany (powoduje przyspieszenie działania eliksiru wielosokowego).