Ze wszystkich słów używanych na oznaczenie maga chyba żadne nie kojarzy się z większą władzą i mistrzostwem niż czarnoksiężnik. Czarnoksiężnik to o wiele więcej niż tylko twórca eliksirów - to ktoś, kto włada siłami natury i magii. Wzbudza sztormy, przenosi góry, ciska piorunami, a bezwartościowe błyskotki zmienia w klejnoty. A przynajmniej czynią to niektórzy czarnoksiężnicy. Inne znów źródła podają, że czarnoksiężnik zajmuje się czarna magią, jest złym czarodziejem, o niezaspokojonej żądzy władzy i szkodzenia ludzkości. Należałoby zadać pytanie: Która z wersji, jest prawdziwa? Otóż jedna i druga. Słowo czarnoksiężnik używane było w odniesieniu do dobrych i złych czarodziejów, opinie o tym, czym czarnoksiężnik się zajmuje i kim naprawdę jest, zmieniały siew ciągu wieków.


Jedno z najwcześniejszych i najlepiej znanych wyobrażeń czarnoksiężnika powstało 10 000 lat temu na ścianach jaskini w południowej Francji. Malowidło przedstawia mężczyznę w stroju zwierzęcia z rogami, w rytualnym tańcu. Z kolei w Babilonii najbardziej obawiano się i lżono przedstawicieli złej magii również zwanych czarnoksiężnikami.

Specjalizowali się oni w rzucaniu klątw, woskowe figurki przeszywali szpilkami, wzywali złośliwe demony i próbowali przywoływać duchy zmarłych. W chrześcijańskiej Grecji i Rzymie czarnoksiężnicy zajmowali się wróżbiarstwem i zaklęciami, oraz ważeniem eliksirów, można było korzystać z ich usług, jeśli chciało się zrobić komuś krzywdę. W średniowieczu było się nazywanym od intencji, jeśli dobre - było się czarownikiem, a jeśli złe - było się czarnoksiężnikiem. Ale granica i rozróżnianie było bardzo płytkie. Wystarczył drobny przypadek np.: gdy jakiś eliksir inaczej zadziałał na chorych ludziach, ale nie z winy czarodzieja, tylko z przyczyn innego reagowania organizmu człowieka na różne specyfiki, wtedy taki czarodziej zostawał uważany za czarnoksiężnika.

Wtedy to właśnie zaczęto osądzać i skazywać takich osobników, były to tzn. polowania na czarowników. Chociaż czarnoksięstwo nadal niosło negatywne skojarzenia, w renesansie w niektórych kręgach społecznych pojawiło się pozytywne znaczenie tego słowa. Uczeni i medycy czy alchemicy pokroju Nicolasa Flamela, o których uważano, że posiedli tajniki białej (czyli dobrej strony magii), określani byli mianem czarnoksiężników.

Na zakończenie warto dodać, ze nawet najświetniejszy dyrektor Hogwartu Album Dumbledore, z pośród wielu tytułów posiada również tytuł czarnoksiężnika.

Postacie czarnomagiczne XX w:
Fiodor Salvalez II Okrutny - przywódca podczas powstania olbrzymów. Poprowadził do zwycięstwa nad krasnoludami najbardziej agresywne olbrzymki europy zachodniej. Używając zaklęć niewybaczalnych uśmiercił oraz zmusił do poddania się wielu krasnoludów z ziem Sawiryjskich (dzisiejsze tereny Francji).

Trauma Szurman - czarownica ta wraz z grupą elfów z Glandez zajęła zamek Henkwart oraz torturowała zakładników zaklęciem cruciatus. Zamknięta w Azkabanie na dożywocie.

Frodo Eternit - wynalazca wielu eliksirów czarnomagicznych np.: odpadanie kończyn i zanik kości, oraz antidotum na nie. Nagrodzony magiczną nagrodą Skobla w roku 1924.

Bartosz Igielnik- uznany za najwybitniejszego znawcę czarnej magii XX w. Pokonał m.in. wampiry z Rumunii, czy upiora z Komodo.